Eski TARAKLI
İzzettin KÖMÜRCÜ
ESKİ TARAKLI
Babamla başlayayım.
Canından caydı da, -yorgunluğuna rağmen-, Taraklı'sı ve evi, bu ikisinden cayamadı. Hele hele evi. İcra evraklarında "ev" çıkmayınca "şükür kurbanı" kestirdi.
En sonunda bana dedi ki:
"Len sen hiç "oduna gidip" de, Tokar'da kendi başına, beygir yükledin mi?"
Kabırtarla, Kavşaklar, Bedbaşı, Kızılsu, Mazır Altı, Kemerköprü, Oynamak Yeri, Türbe, Çukurtarla, diye sayardı. Meğersem "beni evlenecek diye sınarmış. "Dünür göndermenin ilk şartı, beygir yükü ile çarşı içinden "vesileye bağlı" geçmekmiş. Ezbere geçişlere Taraklı'da "şaylaklık" sayılır -puvansız -beyhûde- gabala - turlar-mış..
Gavalli'den duydum. Bizim o'lan(oğlan) Taraklı'da odunu bırak, Tatasız (tahtasız) Kemal'in sakalını yolsa everemezsin" derdi.
Sonra devam ederek :
Çatal, Topluk, Allı Dere, Billaz Deresi, Sivritepe, Sarı Çalılık, Uzunçam, -Domuz Deresi- Kavakdağı'nı, bilimin (bilir misin) sen de, der, kendi hafsalasını da -bu arada- sınayıp, tazelerdi.
Onun hukukunda saydığı işlerin üstesinden gelmek "insan içine çıkıp "kız istemeyle" eşdeğerdi. Adamlığa "ruhsat", muhtar mührü ile değil, "Kızılsu'da Yaşar'ın Savangı'nda", kimsey'nen gavga gürültü etmeden, suyu üçe taksim edip, bölüp, bölüştürmekle olurdu.
"Tille'siz odun, Çamçukuru'nda yıkılır" da derdi . Ne demeye geliyorsa bu? Günümüzün çocuğu, bu lafdan anlamaz. Anlaması için, "tercüman" tutması gerek.
Daha deyip de tembih ettiği "bin nasihat" var da, destan çeker. Emme (ama), toplayıp satmaya (anlatmaya) kalksam, yaşım sa (sana) ağır basayo (basıyor-fazla) deyip, adımı da, adamı da, "tımarhanelik" ederler.
Meramım o ki benim, "Taraklı'da" Vehbi'nin gavesinde (kahvesi'nde), sırtını şebek kalçası gibi kızarmış zobaya (sobaya) verip, kaykılan Manav'ın, hayır duasıyla memleket kurtulmaz.
Taraklı'ya "Taraklı Harici'nden", kâmil evliya duası gerek. Ne Emnanım (Emine Hanım) Teyze'nin bizden el çekip göçmüşlüğü, ne de Toros Me'met (Mehmet'in) şehitliği!. Üstüne yıkılan duvar (Sün-ni İslam hukukuna göre, üstüne duvar yıkılan müslüman -öldüyse- şehittir.) Toros Mehmet'in, şehitliği, Bayram Hoca'nın da teminatıyla sabittir. Gidin -özenerek- bakın. Taraklı'da kendini günahkâr hissedenler "duvar dibine oturur mu oturmaz mı?
Şimdi yapılacak,
Bayram Hoca'ya gidip, hangi hosuktaysa, muskasın bulduracaksın. Bulduğunu da, -dikkat et- yedi ma'lede (mallede) konuşup kimseciklere sö-lemeden- (söylemeden) Garip Osman'nın kızına çözdürecehsin.
Bakkal Saim'den,
Donanma Cevat'tan,
Tomaş Saim'den,
Rüştünün Saim'den
Aksulu İrfan'dan, size sıcak anımsatmalarım olacaktı. İrfan'nın erken gittiği, işleri karıştırdı. Kaymaz Nurettin'den, Naim'den, Fırat'tan, Tüccar İsmail ve Antin'de kırdığı "dalış" rekorundan, bahsedecektik. Aydınlı Sadullah'ın Kayadibi'nde kırdığı atlama rekoru da var.
Far'çovuşun (Fahrettin Çavuş'un) Rüknettin'le, Berber Celal'i , bu ikisini felek gençliklerinde -baba disiplini mi, ya da zulmü mü belli değil- Allah hepsinden razı olsun.
Rüknettin tavla oynakan ben, nöbet tutuverirdim. "Buban geleyo valla" deye alarm vedim mi, oyunu bozadıla .Yevmiyem de içtiğim çay gave (kahve) parası..
Civan Celal'in rakılarını, Sâdi Abi kave'sinde sak-lay-varırdı. (saklayıverirdi) Rakı olacak da nol'cak?. Bi dım'nacık!
Para mı va ? (var) Alıp da doyasıya lökür lökür içesin.
O zaman'na Adapazarı'ında asker olan Yelkovan Burhan'ın sivil elbiseleri bizim evde durduğundan, Burhan Abi beni Amerikan Cemse-lerine bindiriverirdi.
Kadı Ametle gidip,
Tepe Me'metle (Mehmet) Adadapazarı'ndan Taraklı'ya geri dönmek, Taraklı İlkokulunda üçüncü sınıfa geçmek için, ayrıcalık ve sıradışılık isterdi..
"İzavegale" süresini okurken düştüğü bir "ezber hatası" yüzünden, hocası Üsen (Hüseyin) Hafız'dan sopa yiyen, Hafız Mehmet'in, İzzettin Abi'nin Muhasebeci dükkanında okuduğu Yâsin, Ankara'da Berber İnce Hayatî'ye özenerek anlattın da,, kaynı Boşnak İbrahim, bana İngiliz kilotu dikiverecek. de, hakkım helal olacak.
Kıyamet alameti sordundu da hani?
Kaynar'ın Niyâzi'ye:
"Beni bi yol Taraklı'ya götür de, yarın ben de seni cennetimde -ücretsiz- gezdiririm" diye, açık konuşan Seyyâr Evliya Forson Mustafa öldü gitti de, Taraklı'nın Mustafa-sızlığından, ne kaymakama, ne de Taraklı'ya bahseden bir Müslüman çıkmadı.
İkramiye bağlasan, bulunmayacak bir köşede, "sahipsiz" bekleyen Mustafa'nın mezarı, komşu köylerde, "uykusuz evliya" diye anılmakta şimdi..
Bu Taraklı öylesi bir yerdir ki, adamı Cennetin'de de rahat bırakıp, uyutmaz. Aklı Taraklı'ya takılı evliyamızda -Cennette olduğu halde - öldüğüne pişmandır. Bir divane de ona lâzım.
Gidip "mezarını" bulsun, getirip Çamcukuru'na gömsün.
Hey gidi...
#
