Abdurrahman ZEYNAL Kalem

ABD Güney Sınırlarımızı Yeniden Çizerken 

İnsanlar zaman zaman o kadar işin içine girerler ki gerçeği görmek istemezler veya göremezler. Görmek maddi ve manevi olur. Gözle görülen, kulakla duyulan ve dil ile tadılan şey gerçeğin tas tamam bir bölümüdür. Fakat gerçeğin tümü değildir.

İnsan; duyu organlarıyla elde ettiği bilgileri aklıyla yorumladığı zaman ancak gerçeğin bir bölümünü idrak etmiş olur. Eğer İnsan elde ettiği bilgilerle ha işte tamam ben gerçeği gördüm veya buldum demesi aslında aklileştirme, sosyalleştirme ve kendi kendini kandırmadır.

Toplumlar ve devletlerde aslında böyle düşünmeye başladığı andan itibaren kaybeden taraf olurlar. Olmak zorundadırlar.

Bazen gerçek, olaylar ve hatıralar insanın toplumun gözünün içine batıra batıra ben geliyorum diye haykırdığında kendilerini önceden şartlandırmış olanlara asla bir fayda vermez. Ve çöp o göze batar. 

Hani adamın biri Azrail (A.S) ile arkadaş olmuş. Adam Azrail'e bak ben ölmeden önce bana ikazını göster ki tedbir alayım. Azrail kabul etmiş. Günün birinde adam düşmüş ayağı kırılmış. Adam oralı bile olmamış. Zaman geçmiş saçlarına aklar düşmüş. Adam gene oralı olmamış. Neticede hastalanıp yatağa düştüğünde Azrail As gelip ben senin canın almaya geldim demesine karşılık adam hani beni ikaz edecektin? Azrail AS ben seni ayağın kırıldığında , saçlarına ak düştüğünde ve hastalandığında ikaz ettim. Artık kaçış yok .

Türkiye'nin işide aynen böyle oldu. Kuzey Iraktaki kırmızı çizgileri kayboldu. Askerin başına çuval geçirdiler olmadı, Suriye'de ülkeyi batağa sürüklediler olmadı. Şimdilerde PYD, YPG, PKK ile ABD'lilerin el ele kol kola girmesine sinirlenip olur mu demekteler.

Beyler bu tepkiyi bugün değil 2004 yılında Süleymaniye'de gösterecektiniz. Bu tepkiyi "Çekiç güç" olayında gösterecektiniz. Bu tepkiyi yıllardan beri büyütenlere o zaman gösterecektiniz Artık ay bacayı geçti. Azrail yakanıza yapıştı. Öleceksiniz demekte. Aklınız başınıza şimdimi geldi...

Türkiye'yi kendi içinde "Paralele Yapıyla" uğraşmaya iterken "atı alanlarda Üsküdar'ı çoktan geçmiş olacaklar. Tarih gösteriyor ki devletler kendi içlerinde siyasal, sosyal, ekonomik bütünlüğünü gerçek anlamda oluşturamaz ise dışa açıldığında mağlubiyetin mukadder olduğunu göreceklerdir. Biraz tarih okusak iyi olur sanırım.

Amerika 1990 yılında "Daharan hava üssünde" açık açık Kürtlere devlet kurduracağını ilan ettiğinde ne yaptı yöneticilerimiz.? 26 yıl geçti her olay aleyhimize gelişirken ülkenin yönetimine talip olanlar "oy ve iktidar" peşinde oldular. Büyük oyunun farkına bile varamadılar..!

Yurt içinde kavgalar hiç eksik olmadı. Halada devam ediyor. Türkiye'nin kurtuluşunu başkanlıkta görenler aslında tehlikenin büyüklüğünün farkında bile değiller. Eğer öyle olsaydık hiç B.O.P. eş başkanı olurmuyduk?

Suriye'de hiç eğit donat işlerine karışırmıydık? Elbette karışmazdık. 

Eee... Karışmanın ceremesini de sanırım çekeceğiz.