Fahrettin YILDIZ Vahyin Aydınlığında

Dinle Lokman’dan 'Allah’a Şirk Koşma'

Burada; bilge kul Lokman'ın, sevgi ve şefkat dolu bir üslupla oğluna verdiği öğütlerin ilki dile getirilir. Onun, oğluna öncelikle şirki yasakladığı, şirkin de büyük bir zulüm/haksızlık olduğunu ona anlattığı belirtilir.

Şirk “Allah'ın birliğini inkâr edip O'na zatında, ilâhlığında, Rabliğinde ve mülkünde herhangi bir varlığı ortak etmek”tir. Bunu yapan kimseye de “müşrik” denir. Bu kelime öncelikle ve özellikle Hz. Peygamber devrinde yaşayıp Allah'tan başka varlıklara tapan, onları Allah'a ortak koşan müşrik Arapları; genellikle de Yahudi ve Hıristiyanlar da dahil, söz ve fiillerinde şirk unsuru bulunan bütün insanları ifade eder. Şirk, yaratılmış varlıkları Allah'la eşit tutmak, Allah'ı da yaratıklar seviyesine indirgeyip onlarla müsavi görmek anlamına geldiğinden hem büyük bir zulüm hem de insanla Allah arasını açan manevi bir kanserdir.

Zulüm ise “bir şeyi layık olduğu yerinden başka bir yere koymak, hak sahibine hakkının karşılığını tam olarak vermemek, haddi aşıp haksızlık etmek”tir. Şirk koşmak, sadece Allah'a ait olan İlâhlık ve Rablik hakkını, O'ndan başkasına vermek, Mabudluğu Allah'tan başkasında görüp hukukullahı/Allah'ın haklarını çiğnemek; Allah'ın en çok değer verdiği insanı da mahlûka ibadet ettirip alçak ve zelil kılmak anlamına geldiğinden en büyük haksızlıktır.

Bu yüzden Lokman, oğluna ilk olarak Allah'a şirk koşmayı yasaklamış, şirkin büyük bir zulüm olmasını da bu yasağın sebebi olarak göstermiştir. Gerçekten de şirk, sadece bazı cahil ve bedevi insanların taşlar, ağaçlar dikip onlara tapınmalarından ibaret değildir. Ayrıca o, tevhidin sahte bir kopyası olup egemen güçlerin insanlardaki Allah'a iman ve ibadet duygusunu istismar etmek için ihdas ettikleri aldatıcı ve ayırıcı bir sistemdir. Din simsarlarının, tevhit temelli hak dini, rant dini haline getirmeleridir. Bu da genellikle zorbalık, haksızlık, sömürü ve beyinleri yıkayıp dondurmak suretiyle yapılmaktadır. Bunun için tarihi süreçte şirk, insan topluluklarının kutsal duyguları üzerine kurulup egemen gücün elinde alete dönüşmüş dinî bir sistemi de ifade eder. Bu din maskeli rant sistemi, çok uzun bir maziye sahip olduğundan bütün peygamberler şirk dininin zeminini yok etme; “zulüm işlensin mağdur ve mazlumlar da ezilmeye devam etsin” felsefesini yıkma mücadelesi vermişlerdir. Onlar sadece halkı düşünsel hurafelerden kurtarmakla yetinmemişler, aynı zamanda tanrılar adına ortaya çıkmış olan şirk dinlerini ve zulüm sistemlerini, insanlara bir takım yalanlarla kabul ettirmeye çalışan zalim güçlerin karşısında da dimdik durup tevhidi direnişin en güzel örneğini ortaya koymuşlardır. Böylece onlar, din ve tanrılar adına şirk sistemini kalıcı kılmaya çalışanlara, iktidarlarının ömür boyu sürüp gitmediğini göstermiş oldular.

Öyleyse Müslümanlar da şirkle mücadele ederken aynı yolu izlemeliler; putun kendisinden çok onu ihdas ve icat eden zihniyeti yıkıp yok etmeye çalışmalılar. Çünkü şirki ve putçuluğu ihdas edenler, görünen ve dikilen heykeller değildir. Aksine insanların yanlış zihniyet ve anlayışları, bu putları meydana getirmiştir. Bu yüzden peygamberler şirke karşı mücadelelerini, maddî güçten ziyade iman gücüyle; ilim, düşünce ve fikir silahıyla yaptılar. Böylece onlar, başta inkâr ve şirk olmak üzere tüm sahte inançlara, putperest uygarlıklara ve mevcut diktatörlüklere karşı, muhalif duruşun nasıl olacağını bütün insanlığa öğretmiş oldular.