Fahrettin YILDIZ Vahyin Aydınlığında

Din Dili

Din dili, insanların duygu, düşünce ve hayat tarzlarına yön veren; kişide Allah sevgisi ve saygısı oluşturan bir dildir. Bu yüzden Kur’an’ın ifadeleri, muhatabı belli bir zihnî ve ameli tutma sevk edip “ tevhide inanmaya ve bu imanla Müslüman olmaya” çağırırlar. Şu halde Kur’an’da anlatım olarak seçilen malzeme ne olursa olsun, onun anlatılmasındaki temel amaç, insanların bilimsel merakını gidermek değil, aksine insanlara dinî ve ahlakî planda rehberlik edip öğüt vermektir.

Kur’an’ın ilk hitap çevresindeki bütün zümreler, belli bir tarihsellikle çevrilmiş olsalar da onlar aslında, ilahi hitaba konu olan tavır ve tutumlarıyla birer rol modeldirler. Zira başta inkâr ve şirk olmak üzere kibir, zulüm, kin ve haset gibi huylar, insanoğlunun tarihi boyunca farklı şekillerde kendini gösteren, ancak her asırda aynı olan “ en ciddi ahlak sorunları”dır. Bu itibarla Kur’an’daki hitap tarihsel ve yerel olsa da o hitabın içerdiği mesaj, tarih üstü ve everenseldir. 

İlahi hitabın yerel, mesajının evrensel olması ise bir bakıma “ kızım sana söylüyorum gelinim sen anla” demektir. Bu da Kur’an’ı sırf lafzıyla değil, aynı zamanda tarihi ve kültürel bağlamıyla okumak gerektiği anlamına gelmektedir. Söz gelimi Kur’an’a ve Hz. Peygamber’e yönelik düşmanca tavırlardan biri de “ inkar odaklı ideolojik yaklaşımlardır.” Bu yaklaşım içinde olanlar, tıpkı Mekke müşrikleri gibi Kur’an ve sünnetin kendileri için gerekli olmadığını söyleyip benimsedikleri dünya görüşü ve menfaatleri adına zararlı olduğunu ileri sürerler.

Günümüzde yeterli din eğitimi almamış kimi okuryazarların, yazılı ve görsel medyanın bir kesiminin İslam’a, Kur’an’a ve Hz. Peygamber’e bakışı, olabildiğince ideolojik ve bir ölçüde de inkâr odaklıdır. Bu yüzden İslam’ı hatırlatan her söylem ve eylem, tıpkı Mekke müşriklerinde olduğu gibi bu kesim için de ne yazık ki ancak tenkit ve karalamak için ilgi konusu olmaktadır. “Allah’ı insan yaşamından, İslam’ı da kamusal alandan ve sosyal hayattan uzaklaştırmak gerekir” diyenlerin, nasıl bir Allah anlayışına, din ve peygamber tasavvuruna sahip oldukları aşikâr değil mi? Yine “ Yaratma Allah’a ait olsun, ama yönetim bize bırakılsın” şeklindeki bölücü bir anlayışı benimsemiş gözüken sekülerizm yandaşlarının, ilahi iradenin hayata müdahalesini ifade eden Kur’an’a ve Hz. Peygamber’e yaklaşımlarıyla, “Muhammed Danimarka’da yaşasaydı onu buradan kovardım” diyen bir Batılının densiz yaklaşımı arasında hiçbir fark olmasa gerek! 

Sonuç olarak, Kur’an’ın tarihe, tabiata ve sair konulara dair tüm atıfları, insanlara Allah’ın razı olacağı bir hayat yaşatmak, böylece onları dünyada salaha, ahirette de felaha kavuşturmak içindir. İnsandan beklenen ise Kur’an’ı yaşanan bir hayat formuna dönüştürmesidir. Bu da Kur’an’ın doğruluk ve değer ölçülerini, bilinçli ve basiretli bir gayretle hayata taşımakla mümkün olacaktır. Çünkü dini olmayan akıl şaşkın; vahye dayanmayan ve akla yer vermeyen din de batıl ve atıldır.