Fahrettin YILDIZ Vahyin Aydınlığında

Yapılması Gerekenler

Kur’an, bir eğitim ve öğretim kitabı olarak görülmeli, Hz. Peygamber’in üstün ve güzel ahlakı örnek alınarak da uygulanmalıdır. Çünkü Kur’an vahyi, İslâmi hayat pratiğinin programını noksansız sunmaktadır. Bize düşen görev, bunu iyi niyet ve basiretli bir gayretle uygulamaya koymaktır.
 
Bunu gerçekleştirmek için de iman-amel birlikteliği öne çıkarılmalı; amel imandan bütünüyle bağımsızmış gibi görülmemeli, onlar ayrı şeyler olsalar da aralarında çok sıkı bir bağın bulunduğu göz ardı edilmemelidir.

İmanın sadece kuru bir temenni ve içe dönük durağan bir tasdikten ibaret olmadığı, aynı zamanda pratik hayatta dışa yansıyıp amelle doğrulanan üstün bir değer ve dinamik bir aksiyon olduğu; Salih amelin de sadece ritüel ibadetleri değil, bunlara ilaveten sosyal, siyasal ve ahlaki sorunları da kapsadığı ve imanın dinamik boyutunu oluşturduğu çok iyi kavranmalıdır.
 
“İşlenen kötülük ve günahlar helal sayılmadıkça imana zarar gelmeyeceği” anlayışı bir an önce terk edilmeli; yıkıcı değil yapıcı olunmalı; gerçek hayatta işe yarar fikir ve planlar ortaya konulmalıdır. Çünkü bugün faydalanılabilir fikirlerin fakirliği, uygulanabilir palanların yokluğu ve sıkıntısı çekilmektedir.
 
Kolaycı ve boş sözler terk edilip ihtiyacı karşılayacak gerçekçi çözümler üretilmelidir. Bu gün kurumsal yapılanmasını tamamlamış bağlayıcı bir şura sistemine ihtiyaç vardır. Zira kurumsal bağlamda Müslümanların en büyük eksikliği, “ilmi ve siyasi otorite”den yoksun oluşlarıdır. Bunu gerçekleştirmeden Müslümanların üstün ve birlik içinde olduklarını söylemek, duygusal bir görüş olmaktan öteye gitmeyecektir. Hâlbuki bugün, İslam’ın pratik hayata cevap veren en iyi din olduğunu ortaya koymak için, yaşayan aydınlık bir örneğe ihtiyaç vardır.
 
Sonuçta Tevhit, Allah’a; adalet de insanlara karşı ahlaklı olmaktır. Tekbir ise şimdilerde olduğu gibi bir giyim mağazasının adı değil, tevhidin parolasıdır. İmanı olup da ameli olmayanlar yine de mümin ve Müslüman sayılabilirler. Ancak onlarda bulunan inanç, kullanılmayan bir paraya, tahakkuku olmayan bir imkâna, gayesi olmayan bir vesileye, hedefi olmayan bir yola ve muhtevası olmayan bir şekle benzer. Oysa iman, doğru ve diri olduğu zaman insanı Allah’a ve Salih amele sevk eder. Kabul etmek gerekir ki ölüm her insan için zor bir geçittir. Ama onu kolaylaştıracak olan, hayatın gerçek anlamını kavrayıp onu diri bir imanla doğru yaşamaktır.
 Rabbim, doğru ve diri bir imanla yaşayıp kendisine kavuşmayı ve diriliş baharının mahşer sabahında rızasını kazanmış bir mümin olarak yeniden doğmayı cümlemize nasip etsin! Âmin!