Ben; İstedim

Erdoğan ISIR

Gözlerim açık rüyalara daldım, fıskiyelerin şarkı söylemesiyle. Kırmızı güller ve hemen yanı başında sen, gül tomurcuğu gibi ağzı kapalı olan sen. Menekşe misali tevazu ile eğilen sen, mor sümbül gibi vaktinden önce konuşmayan sen, zambak gibi on dili olmayan sen.

Senin bende gizli olduğunu bilsinler istedim, güllerinin açtığında sana tutulmasınlar istedim, menekşe kokusunu duymasınlar, sümbülün salınışına hayran olmasınlar, zambağın her güzelliğini görmesinler istedim.

Ben senin benim beyaz krizantem çiçeğim ol istedim. Kırmızı Glayör çiçeği gibi, yanı başımda göğe yükselmeni istedim. Ben senin her daim tek olan kardelenim ol istedim. Dondurucu soğuklarda bile yanımda bana renk ver, bana; baharın her daim bizimle olacağını bilmemi sağla istedim. Rengârenk İris çiçeğini unutanlara, yaşamın renklerini beraber gösterelim istedim. Gerbera gibi çok yapraklı olalım, yaşama çok yönlü bakalım istedim.

Ben; benim ol istedim, benimle doğ, benimle gözünü kapa istedim. Ben; sadece güzellikleri benle yaşa istedim. Ben o kiraz ağacındaki kırmızıyı benimle tanı, o tadı benimle tat, o yaprakların gece kapanışını ve her meyvesini koruyuşunu benimle gör istedim. Sabah uyandığımızda yapraklarını açarken, kirazların ne kadar parladığına, bir bebek gibi pürüzsüzlüklerine benimle şahit ol istedim.

Ben senle günleri, yılları sıraya koymadan yaşamak istedim. Erken mi geldik, geç mi geldik. Farklı mekâna mı konduk, başka diyar mı gittik. Bunları bilmesem de, bildiğim şu ki; biz manayı Aşk’ta bulduk, Aşk’ın bizde ne bulduğuysa her daim olduğu gibi sırrı âlemde.

Frezya gibi kol kanat germek istedim sana. Herkes orkide ye hayranken ben sana hayran olmak istedim. Ben seni, senle yaşamak istedim. Ben bunu okumanı, beni sevmeni istedim. Benim senle ben olduğumu bilmeni istedim.