Emel ÇETİN Yaremel

Mevsimsiz Boran...

Sen sustukça kıyıyor zaman yangınıma
Saçlarımın can kırıkları acıyor vakitsiz
Öyle çok zaman oldu ki vurulalı sızına
ve öyle sızlıyor ki en iç yanları iliklerimin
Şubatlar bile demsiz yağıyor şakaklarıma...

Suni güneşler satın alıyorum anılardan,
Dimağımdaki kırağı çözülmüyor Boran...

Aralık kalmış kapıların,
serçe titreten hükmünden midir?
Yoksa üzerine basılışından mıdır?
Nice öğle vakitleri,
gölgesinde seviştiğimiz meşe yapraklarının...

Soramıyorum ama,
Edip uçlarım üşüyor Boran...

Sudan sebepler yığıyorum,
gözlerimin gittikçe sığlaşan kışlasına...
Nisan diyorum, Nisan kıyar mı hiç canına
Buz tutuyor bütün bir geçmiş,
Düşüp kanıyorum kirpiklerinden,avurtlarına...

Ağlayamıyorum yine de,
Çağlayanlarıma çığ vuruyor, mevsimsiz boran...