Yollar sessiz...Nurettin Karabacak'a Veda

İzzettin KÖMÜRCÜ

Taraklı yolları bir sessizliğe büründü. Direksiyon başında geçen bir ömrün, binlerce yolculuğun, sayısız hatıranın sahibi Nurettin Karabacak’ı geçtiğimiz günlerde son yolculuğuna uğurladık. Öyle kalabalıktı ki uğurlayanlar… Ne mutlu ona; bu kadar çok gönülde iz bırakabilmek her insana nasip olmaz.

Onunla ilgili bu köşede 2024 Kasım’ında bir yazı kaleme almıştım. O yazıda anlatılanlar bir meslek hayatından çok daha fazlasıydı. Nurettin Karabacak, Taraklı’nın yollarına sadece minibüs değil; vefa, samimiyet, fedakârlık ve sevgi taşıdı. Çobanlık yıllarında yoldan geçen araçlara el sallayarak başlayan yol sevdası, asker ocağında alınan ehliyetle mesleğe dönüştü. Babasının ona aldığı minibüsle birlikte, hem ailesinin hem Taraklı’nın yol arkadaşı oldu.

Soğuksu’da bir avcıyı yaralı halde hastaneye yetiştirdiği günü anlatırken gözleri parlıyordu. O insan hâlâ minnetle teşekkür ediyordu Karabacak’a… Çünkü o sadece şoför değildi; bazen bir ambulans, bazen bir eczane, bazen de bir dost eli oldu insanlara.

Köy düğünlerine çeyiz taşıdı, ilaç götürdü, yolcularını tanıdı, tarlada çalışanlara korna çalıp selam vermeyi hiç ihmal etmedi. Taraklı halkı onu sadece minibüsün direksiyonunda değil, gönlünde de hep taşıdı. Yolu açık olsun dediğimiz o günlerde, aslında yolları bizim için açan oydu.

Karabacak, yalnızca yolların değil, insanların da gönlünde bir iz bıraktı. Kooperatif başkanlığı yaptı, oğluna mesleğini miras bıraktı, kışın çetin şartlarında bile köyleri yalnız bırakmadı. Ve bugün, ardından bir ömürlük hatıralar, dua ve vefa bırakarak aramızdan ayrıldı.

Ayrıca Nurettin Karabacak, gazetemiz YENİGÜN’ün kuruluşundan bu yana sadık bir okuruydu. Her sabah YENİGÜN sayfalarında Taraklı’dan haberleri ve yol arkadaşlarını arar; bazen bir tebessümle, bazen bir hatırayla bize dönüş yapardı. Onun YENİGÜN Gazetesi’ne ilgisi benim için çok kıymetliydi.

Yolu nur, mekânı cennet olsun Nurettin Karabacak. Taraklı seni unutmayacak.