Mustafa Özbilge Dıngılım

Yâsemen

Yüzün çevrili o ışıltılı dünyadan,
Ayakların yetişmeye ayarlı,
Ben seni savaşın ortasında gördüm,
Adamlar meydanda yoktu,
Çocukların ellerinde Yâsemen.

Kelimelerinden tanıdım seni,
Küçük ara sokaklarında hışırtıyla
Baharat kokularıyla geçerdi sâat,
Avludaki çeşme, yüksekçe duvar.

Bu duvarı aşmak için gelmişti düşman,
Seni keşfetmek için parça parça,
Yarmak, iştahla tutmaktır dünyayı,
Keşfetmek, bir çalış lügatlarında.

Sen en neşeli çiçektin bahçenizde,
Zeytin, incir ağaçları ve reyhan,
Yıkılan duvarın altı, kırık tekerlek,
Taşlar senin için kesilmişti nâdîde.

Ben bu çocukları nereden…
Soruyorum bazen kendime,
Tanıyorum çünkü onlar gizliyorlar gözlerini,
Yıkıntılarda sahipsiz.

Ne kadar tükenmiş bir haldeyim
Ele geçirilmişler ülkesinde serseri,
Ümidi yoklayacak bir tâkat,
Bir duâ, gönle düşen beyazlık,
Yâsemen.