Mustafa Özbilge
Dıngılım
Yok!
Bir sabah gökyüzü,
Bir sabah ağaçlar,
Bir sabah Akdeniz,
Bir sabah rüzgârlar…
Anneler, babalar,
Sevgili rüyalar,
Bir topun ardında,
Koşuşan çocuklar…
Bombalardan,
Sirenlerden,
Çığlıklardan,
Kaç!
Korkulardan,
Paniklerden,
Delirmekten,
Kaç!
Bir soru kendime,
Bir soru herkese,
Düş müdür, gerçek mi?
Eliniz ermez mi?
Çiçekler yok,
Kediler yok,
İnsanlar yok,
Yok!
Gözlerin yok,
Ellerin yok,
Bir haber yok,
Yok!
Yürümek üstüne,
Siperden sipere,
Atlamak kavganın,
Ölümün üstüne…
Düşmanı gözlemek
Dinlemek mevzide,
Gecenin içinden,
Aydınlık getirmek…
Bombalardan,
Sirenlerden,
Çığlıklardan,
Kaç!
Korkulardan,
Paniklerden,
Delirmekten,
Kaç!
Bir şiir, bir şarkı,
Son sözün dilimde…
Göğsümde saklarım,
Ruhun var içimde…
Çiçekler yok,
Kediler yok,
İnsanlar yok,
Yok!
Gözlerin yok,
Ellerin yok,
Bir haber yok,
Yok!
