Turgut Çakır İnsanlık Güneşi

Keskin Bakışlı Delikanlı

Ağustos sıcağında
Düşmüşsün peşime
Ne ararsın yolumda
Keskin bakışlı delikanlı
Çek gözlerini gözlerimden
Mavi maviş gözlerimde ne işin var
Eğer gözlerdeki ışığı görmekse amacın
Gel gör ucu belli belli olmayan ışığı
Gör ki beynin, yüreğin aydınlansın
Biri daha gözlerime uzanmıştı da...
Kendini yosun tutmuş denizlerde buldu
Yosunun ne olduğunu bilir misin?
İki elin pantolonun cebinde bir kabadayı misali
Ne gezip durursun meydanda delikanlı
Pis pis sırıtmanı ise anlamış değilim
Yaşlının gözleriyle de fazla uğraşma
Senin o yaşlı dediğin sokak adamı değil
Türk ulusunun efendisidir, efendisi
Senin hiç ninen deden yok mu
Annen baban amcan dayın halan teyzen
Olsaydı yaşlının gözleriyle alay etmezdin
Bakalım yakınların neler söylerdi sana
Bunu böyle bil keskin bakışlı delikanlı
Bil de çek gözlerini mavi gözlerimden
Keskin bakışlı delikanlı
Yüzün güzel, fiziksel gücün de var
Ama yaşlının ruhu öylesine güzel ki
O güzelliği ah bir anlayabilsen
Keskin gözlerle bakmazdın yaşlılara
İnsanlığa adadım kendimi insanlığa
Çek keskin gözlerini mavi gözlerimden
Boğazın derin suları sonra boğar seni
Anladın mı keskin bakışlı delikanlı