Nurcan BİNGÖL
Yürekten Dökülen
Sineme Vuran Düş Sancılarım
öfkemle savaşıyor
duygularım bu gece
bir yumak oldu yüreğim
yenik düştü
kara kaplı gecenin sisli perdesinde
renklerini kaybetti
hüzünlerim döküldü satırlara
yağmur gibi damla damla ayaklarına
hazan yaprakları gibi
sessiz derinden
kırntılarda kalan yüreğim
hasbihal edercesine senin hayalinle
ağır geldi sükutsuz gönlüme
negatif yine esmer bakışların
vuran aynadaki gölgende
sözlerin bıçak gibi sert umarsız
gururlu marur duruşun
kış ayazında yaz mevsimi sıcaklığın
ellerinin dokunuşu yüreğime
düşen sevinç nağmelerin
kör duyguların doğdu üstüme
nazlı savruluşun nazar değişiminde
gülüşlerinin şen hoyratlığında
geldin yine gafletin içinde
gecenin buğusunda düşlerime
takatsiz kalan yüreğime doğdun ay ışığında
yine hüzzam bu gece penceremde
ay dedenin gölgesinde berrak yansımaların
yüreğime düşen her damla
kurşun gibi öfke bölüyor sevdamı
gecenin içine düşüyor hasretin
sızlayan sancılı duygularıma
içimdeki umutlarım kor gibi
kartaneleri gibi kondu yüreğime savruk düşüncelerin
buz gibi soğuk dondurdu hoyrat bakışlarımın alevini
kelebek kanadı naifliğinde rengarenk
eşsiz güzelliğin
dokunmak istiyor ellerim
dokunsam düşecek ayaklarıma pul pul zerafetin
düş sancılarımla kayıp gidecek birlikte avuçlarımdan
yaşanası sıcaklığındaki yüreğin
gül kurusu akşamın feraset duygularının
gecenin içinde savurluşudur yaşam aynası
düşlerinin utanası kahkahalarının
düçar gönlümde doğacak ertesi günün sıcaklığında
hayatın gölgesidir karşılaşmamızın ani kararı
süpriz oldu çığlık gibi içimde aydınlığın
beklemek bir ömrün armağanıdır
sabır göstergesidir zamansız kavramların
sevdalı kalp atışlarının gölgesinde gizlenmek
oyundur vurgun dakikalara harmanlamak puslu geceyi
bitmesin diye uyanmasın gözlerim
noktalamasıdır geceyi imzalayarak doğan aydınlık
buruşturup attım öfkelerimi düşer ellerime yine
#
