Nurcan BİNGÖL Yürekten Dökülen

ağlıyorum

inci tanesi gözyaşlarım acıyla bedenimden düşmesine
yaralarımı yakarcasına açtığı ızdırabına
kor ateşlere düşen yüreğime
özlemlerimin ummanlara kadar uzanmasına düşen hayatıma

sevdamı haykırdım sana defalarca ama sesinin sus oluşuna

ağlıyorum!!

gecenin orta yerine düşen hasretine mühür vurmuş
kenetlenmiş düşüncelerime zincir vuruşuma
ayrılık kapıya dayanışının senin umrunda olmayışına
omuzlarımdaki yüklerimi boşaltamadan
fazlasına gebe oluşuma

dur durak bilmeyen yaşam kavgasının bir türlü bitmeyişine

ağlıyorum!!

konuşmayı özleyişime cevapsız sorunlarımın bendeki cevabını alamayışıma
benle bu dünyadaki adımlarımın sayısınca bana kalan hüzünlerime
tek başıma bunca kalabalıktaki yalnızlığıma
Koşturmalardan yetişemediğim kaderime

ağlıyorum!!

ağlamak acizliktir demişti öğretmenim....
acaba hayatında hiç ağladınmı öğretmenim....