Nurcan BİNGÖL Yürekten Dökülen

T-uzak

noksandı elinde yamalardan birleşen umutlarım

kanatlarım kırık

yalnızlığım yapıştı tenime

gidişine bakamam

sensizlik t/uzak

kibirle direnen bakışların

adın sineme kilitlenmiş kimsesizliğim yetim

yatıya kalan dilimde ismin

sinesine aşk değmiş demli yüreğimin

tersine döner berterafdaki adımlarım

aşkın t/uzak

şımarıklığıma zincir ekli her aklıma düşüşünde

boylu boyunca görgüsüzlüğüm

sarmalandı ak örtülere geçmişim

ömrüm tükendi mevta artık

toprak kokusunda bedenim

ve kabuk bağlamış

yaralarım sancılarında

tutsak esaretim zakkum kokularında

savruk dili-figan

sobelenmiş karalarım geceye hapis

zifiriye gömüldü geçmişimdeki anılarım

zaferan gözlerin t/uzak

üflesem nefesine kalan kırıntılardan dökülen sevdamı

katlanırmı hala yüreğin bana

bir ben bilirdim kırık dökük ellerimde biten

bir benden kopan ben bilirim sürüngenlerden beter