Nurcan BİNGÖL
Yürekten Dökülen
Göz Hapsi
İlk sancıda sessizce yüreğe düştü aşk…
Düşten düşmüş bir yetim
Gözlerinde ufuktan mavi
Yetişen geleceği simit kokan ellerinde
Gelişi güzel karalamalarım
Gözlerinden…
Şaşı bakar geçmişine
Bir yanında acemi gülüşleri
Bir yanında acı kokan ekmeği
Korkuları dizlerinde oturur
Billur ellerinin karasına sürülür leke
Yakarışlarından…
Üşüyen dudaklarında
Sesi çıkmazlarda nefesine gizlenir
Sağır kulaklarına günahlar çınlar gizliden
Kan damlar ekmeğine
Sabır tenine yapışan terinde
Ağlayışından…
Sevmesini beceremeyen serseri yüreği
Kara gözlerinden bakar kirpikleri
Ayak direnişi sabahın kör vaktinde
Buse konmamış yanaklarında kızıl yangısı
Alın yazısına gelecek damgası
Koşturmasından…
Çıplak ayaklarını tabanlarına vuruşu
Donmuş narin omuzlarında yırtık yaraları
Ömrüne bereket rahmetin değişi
Gülüşlerini bileklerine silmesinden
Buğulu gözlerine umut gelişi güzel yapışır
Geleceğine geç kalışından…
Aşk ile imzasını gözlerine hapsedişinden,olmadı sevdası düşlerinin dışında…
Hep bir adım geç kaldı yetişemedi ilk Aşk’ına….
#
