Nurcan BİNGÖL Yürekten Dökülen

İşte öyle bir şey ...

Elası damıtılmış retinası hayat suyunu çekti noksansız

Kirpiklerimin esrarengiz beline yapıştı

Mum ışığı duruluğunda

Sevginin özgürce dolanmasında dil eskilerini

Söktü ilmek ilmek

Hangi duruşmada bitirdi geçmişini

Dalgın salaş verandasında efkarın dil şürçmeleri

Kapısını çaldı bilinmez bir anda

Melankoli riyasız dayandı

Gülüşündeki gamzesine

İşte öyle bir şey ...

Adını koyamadı anlamsız geldi her gülüş

Sevginin doruk uzantıları yükseldi en olmaza

Bıraktı kollarını dayanan bilmediği duygularına

Gülşen-i kokuları dokundu

En açmaz dediği zamansızlıkları yokladı el ayasıyla

...

Kelimelerin oyununda şaşkın kaldı

Bir sureti meşk etti sevdanın

Kaldırım taşlarının arasında bir damla gibi

Kayıp şehrin ışıkları aydınlandı

Gögüs kafesindeki heyecanın adı çizildi

Koştu uzak adımların yakın boşluğuna

Artık bildiği sol yanını tamamlayan atışları

Aşk aşk diye fısıldadı kimsenin olmadı bir anda kulağına

İşte böyle birşey ...