Turgut Çakır İnsanlık Güneşi

Seni Dünyadan Çok Severim Belki

Kabuk değiştiren dünyada yaşadım Yalnızlık güneşi doğdu yüreğime Kalbimdeki kan azaldı Sensiz yaşayan kalbin umudu bile olmadığın gibi vurdun beniEllerin kırılsın, gözlerin görmez olsun demiyorum sana ama ateşlere atma beniKalbimin güneşini karartma benim biraz derdime derman olDün sabah fırtına gibi estin evim barkım yüreğim sarsıldı hiç insafın yok mu seninKin duyma bana, din kardeşiyim senin, yüzüme gül, benimle yumuşak konuşMerhametin yok mu senin seven kalbi incitme sakınİlk gördüğüm günden beri gönlümdesin, sevmezsen sevme beni, ama kin gütmeSensiz yaşadım kabuk değiştiren dünyada yalnızım sessiz dünyadaAma adını yazdım kalbime onu silemezsin ya!...

Güneşsiz dünyamda yıldızlar arasında gördüm seniSende kaldı kalbim şimdi ceza evinde sensiz yaşıyor tutsak şimdiBitmeyen karanlıkta arar oldum gözlerini Beklerim seni her zaman ama hiç umursamaz güneşin olmasaSeni dünyadan çok severim belki. Hızla kabuk değiştiren dünyadan çok sevdim seniSensiz yaşadım çok yoruldum ağladım duymadın hıçkırıklarımıVirane kalbinin derinliğinde boğuldum aklıma gelince ağladımSonsuz güneşin batışında yürüdüm sensiz varmak istedim bir yereÖzledim seni duramadım mucurlu yolda çakmak taşları yaktı kalbimiSen nerdeydin ben sonsuzda yanarken hayırsız sevgilim nerdesinNeden sevmezsin beni armağan gönderdim almazsın hayırsız sevgilimKalbimi çaldın hırsız canımı da al bari vereyim sana kansızım şimdiNeyse yapay kan çıktı onunla da yaşarım ben ama sen bensiz yaşar mısın?

Güneşsiz dünyamda yıldızlar arasında gördüm seniSende kaldı kalbim şimdi ceza evinde sensiz yaşıyor tutsak şimdiBitmeyen karanlıkta arar oldum gözlerini Beklerim seni her zaman ama hiç umursamaz güneşin olmasaSeni dünyadan çok severim belki.