Nurcan BİNGÖL
Yürekten Dökülen
O,An O,ses Ses/siz kaldı
Kül yağdı şehrime
Toprağın acımasız direnişi
Yıktı gelecek yarınların umutlarını
Karanlık çöktü sabır taşlarında
Bir bekleyiş donan nefesin lal oluşunda
El değdi betonlaşan şehirde
Uzandı bir el gülüşlerime
Duman bastı şehrime
Gözler buz kesmiş
Sis bulutları araladı şehrin perdesini
Soğuk otağ kurmuşken üzerine insanlığın
Barındı ömrüm kucakladı acıları
İşte yine dolandı bağışlayan
Gönül terennümünde acı
Kırık kanatlar öksüz /yetim
Nefesler hıçkırık
Nefesler kuru ayazlarda sessiz çığlık
Toprak kokar her yanım
Çiçekler solgun hava buz
Bir ses duyuldu derinden adım adım
Bir ses ki daha güne yeni düşmüş
Sevgi kucakladı sardı sarmaladı
Acıyı her gülüşte noktaladı
Dünler ıslandı şehrimde
Issız gerildi her yürek
Şemsiyesi kırık umutların
Yelkovanı henüz tükendi saatlerin
Kürek kürek söküldü yarınlar
Hasretler öksüz
Özlemler yetim
Eller küs
Kırık her an
Acı yerleşti şehrime
Bir ses duyuldu o,an durdu zaman
Haydi koş adımlarım imdat gelen ışığa gün doğsun koş…
Rabbim rahmet etsin tüm kaybettiğimiz deprem şehitlerine,
Başımız sağolsun…
