Aşk karaya vurdu

söz vermiştin göz yaşlarımı güneşle aydınlatacaktın

sefere çıkmış yorgun umutlarımı

temize çıkaracaktın mavinin tonlarında

elasında dalgalanan sevdamızı

narin ellerinle kucaklayacaktın

silecektin buğulanmış yüreğimi kum tanelerinde

bir kerede

haddime düşmeden sormadan

selama hasret özlemlerimizin takatinde

ip atlayan hıçkırıklarımı gölgende vuracaktın

oysa şimdi yeniden yeşerdi seninle hayat ışıklarım

yarım kalan geçmişimizin çöpten bacakları

güz yağmurlarının akarsuyunda çoğalacak

demlenen bakışlarımız

giden gitti…

bitti ömür katremizin birkaç sağır kulaçları

ve sen karanlığın loş düşlerine

bir tesadüf kadar yakındın

karanlık umutlarıma tutunan güneşin gözyaşlarını esir aldı..

ne tesadüf üşüdü aydınlığım özleminle, sevdamızın yeşerdiği yerde…

n.altın Bingöl Ereğli sahilinde bir İstanbullu…