Nurcan BİNGÖL
Yürekten Dökülen
Şiirdi K/adın
Deruni bir kayıp vardı gözlerinin bana bakan yanında
Sessizdi evren
Tan yerinin travmasında döküldü inciler
Ve karanlık loş perdesini aydınlığa ısmarladı
Gök mavi dudaklarından buse kondurdu sessizlik
Olanca utangaçlığında
Sustu gecenin ayazında
Benzi soluk birkaç düşünce salındı
Kırık dökük artık hayat
Özgürlük belini bükmüş geçmişinde
Tırmanıyor gençliğine yeniden yeniden sevda
Bilinmezliklerde gizem
Meşrulaşmış bakışların
Olgunluk diz boyu suretsiz
Kadındı toprak
Üreten yorgun teninde
Ve doğan her ömür koskoca yalnızlıktı bilinmeden
Adını koyan birkaç akıl düşünce
Dağılmıştı erkin hâkimiyette
Ne çok adaletsizlik kaderine dokunmuştu
Kırbaçlanan öteki yanında
Acı yaralarında iz bırakmıştı
İyi olmayan derinliklerinde aslının
Nasırlaşmıştı kaderi alın terinde
Kadındı adı
Kimdi yok olan
Hiç acıkmadan yorulmadan dolanan
Erkin düzeninde kaybolan
Şiirdi k/adın
Nurcan Altın BİNGÖL 07/04/2012
