Mustafa Özbilge Dıngılım

Eşekler Yorulmaz

Baktım, eşekler çekiyor,
Üç beş eşya ve insanı,
Evcilleştirmek pek mühim,
İnsanlık tarihinde onları.

Çekilecek hayvan değil,
İnadı inat, sesi çirkin,
Sonra ısırır, teper bir de…
Köyler, kasabalar…
Hanidir bıraktı beslemeyi,
Çöller değil,
Hayvanat bahçesi oldu yeri.

Odunu getirmezsin dağdan,
Zeytin çuvalını yüklemezsin semere,
Su çekmez, tarla sürmezsin kentte,
Ama düzde karıştırırsın yolunu,
Hamalı sensin okuduğunun.

Baktım, eşekler çekiyor,
Üç beş eşya ve insanı.
Kuzeyden güneye,
Güneyden kuzeye,
Sabırla ve düşünceli gözlerle
İnsanlar çok yoruldu.
Eşekler yorulmaz artık!